Obalam mity - ile schudnę?

Często po dietę dr Ewy Dąbrowskiej sięgają osoby, próbujące różnych diet cud. W różnych publikacjach wskazuje się często duży ubytek wagi, wg zależności - im wyższa waga wyjściowa, tym większy spadek wagi. Można przeczytać m.in. na tej stronie takie kwiatki:

Jeśli osoba szczupła zaczyna stosować dietę owocowo-warzywną, to po 2 tygodniach traci od 3 do 4 kg, zaś osoby otyłe tracą od 4 do 6 kg. Pacjenci z nadwagą chudną po 4 tygodniach - 8 kg, a po 6 tygodniach diety - 12 kg. Większa jest utrata wagi na dobę na początku diety i wynosi 0,48 kg, zaś po 4 tygodniach 0,4 kg, a po 6 tygodniach - tylko 0,28 kg.

Taki ubytek wagi jest kompletna bzdurą! Co gorsza, również publikacje doktor Dąbrowskiej zawierają tego rodzaju opisy utraty wagi i zdrowienia. Tymczasem przeczy to zwyczajnie matematyce i leczeniu żywieniem. Z kilku powodów.

Na początek odrobina matematyki. "Spece" twierdzą, by utracić jeden kilogram musimy spalić ok 7-8 tys. kalorii, trochę więcej niż należy spożyć w nadmiarze by tego kilograma zyskać. No dobrze, załóżmy że nie ma tu utraty wody, itp. czynników, a żeby schudnąć trzeba spalić 7 tys. kalorii. Nawet dla tej niższej wartości utrata 0,48 kg na dobrę - jest to totalne nieporozumienie. Aby schudnąć te wskazane 0,48 kg, osoba musiałaby na dobę spalać 0,48*7 000 = 3360 kalorii! Dla wartości 8 tys. poprzeczka idzie jeszcze wyżej do 3840.

Utrata kilograma tygodniowo oznacza utratę tych 7 tys średnio po 1000 kalorii dziennie. Teraz już wiecie dlaczego tak trudno przeciętnej osobie utracić szybko wagę nie w postaci straty wody ale realnego ubytku nadprogramowanych kilogramów.

No chyba, że za chudnięcie uznamy pozbywanie się przez organizm wody, a przecież nie o taki efekt nam chodzi? Na tej diecie zresztą dużo się pije, i dostarcza wody z warzyw i owoców, więc trudno nawet tym sposobem uzyskać efekt na wadze.

Przeciętne zapotrzebowanie dorosłej kobiety na energię w trakcie doby to około 2000 tys. kalorii. Mowa tu o osobie, która rusza się całkiem często, nie spędza całego życia za biurkiem/przed telewizorem i nie zaburzyła swojego metabolizmu niezbyt mądrymi dietami. Większość tej energii potrzebna jest do funkcjonowania najważniejszych narządów, czyli do podtrzymania naszego życia. Dlatego wszelkie diety cud, wyłączenia, ostre głodówki w stylu diety kopenhaskiej nie mają sensu. Nie tylko niszczymy swój organizm, zwalniamy drastycznie metabolizm,odwadniamy się - zamiast pomagać swojemu ciału przyczyniamy się do zwiększenia jego problemów. Trzeba pamiętać, że różnego rodzaju super diety najczęściej prowadzą nie tylko do niedoboru energetycznego, ale niedoboru znacznie bardziej groźnego - równie ważnych co kalorie innych składników pożywienia - witami, makro i mikroelementów. Suplementacja nie rozwiąże tego problemu. Coraz głośniejsze stają się informacje o tym, że bywa nie tylko nieskuteczna ale wręcz groźna dla zdrowia!

Drugi powód, akurat ściśle związany z żywieniem na diecie dr Dąbrowskiej, to mityczna niewielka ilość kalorii przyjmowana z pożywieniem. Są publikacje wskazujące na 400, są publikacje wskazujące na 800 kalorii. Czyli po prostu dieta głodówkowa. Jak ma się to realnie do żywienia?

Przykładowa kaloryczność produktów spożywanych na tej diecie:

grejpfrut jedna sztuka to około 250g, co przekłada się mniej więcej na 100 kalorii

kilogram jabłek 480 kalorii (przeciętnie spożywa się dziennie jakieś pół kilo wzwyż, czyli mamy już kolejne  co najmniej 240 kalorii)

ogórek kwaszony - ideał, ledwie 100 kalorii w kilogramie!

marchewka 380 kalorii na kilogram

kapusta - 290 kalorii na kilogram

rzepa- 400 kalorii na kilogram

brokuł - 300 kalorii na kilogram

I tak można by wymieniać dalej. Są to często niskokaloryczne produkty, jednakże nie należą one do bardzo sycących. Sama ich ilość zalecana z jadłospisu już wyraźnie nam mówi, że przekraczamy te mityczne 400 czy 800 kalorii dziennie. Szczególnie na początku, nie są to produkty sycące! Zjadamy więc ich więcej, trudno tymi produktami zaspokoić uczucie głodu zwłaszcza w początkowej fazie diety, co oczyście przekłada się na spożycie większej ich ilości. I nie jest to tylko moje subiektyczne odczucie...

Jeśli więc zakładamy nawet 1000 kalorii przyjmowanych dziennie z pożywienia, zostaje nam 1000 kalorii spalanych przy normalnej aktywności. Kilogram tygodniowo.

Dla mnie to i tak poprzeczka zawieszona bardzo wysoko. Dr Dąbrowska zaleca aktywność fizyczną podczas diety ;) naturalnie ma to podnieść zapotrzebowanie na energię ze strony organizmu i kilka innych rzeczy. Trzeba jednak postawić sprawę jasno - jeśli stosujemy dietę głodówkową, a więc nie dostarczamy wystarczającej ilości białek, tłuszczy, etc. samo utrzymanie aktywności fizycznej na dotychczasowym poziomie jest trudne. Nie mamy sił zwyczajnie. W okresie stosowania tej diety np. bieganie, wyciskanie siódmych potów na siłowni jest mocno utrudnione. Trzeba przestawić się na spacerki i umiarkowany wysiłek 'mimochodem'. Inaczej szybko odczujemy, że organizm prostestuje przeciwko dalszemu obniżaniu ilości energii, którą ma do dyspozycji i wysiłkowi mięśni, jeśli nie ma im czego dostarczać. Można także napytać sobie biedy, każda dieta głodówkowa bowiem prowadzi do przynajmniej częściowego spalenia mięśni. Mniej mięśni - mniej siły, mniejsze zapotrzebowanie energetyczne. Koło się zamyka.

Sama odczułam to we wtorek, pod koniec treningu ledwo żyłam. Wydolność spadła. Mam nadzieję, że wróci po zakończeniu diety i wprowadzeniu bardziej racjonalnego żywienia. Nie chcę przypominać sflaczałego worka...

Jasne, wspaniale byłoby przez tydzień schudnąć 5 kilo i cieszyć się wymarzonymi kształtami bez dalszych konsekwencji własnego postępowania, jojo i narastających problemów ze zdrowiem dzięki jakiejś szeroko reklamowanej diecie cud. Ale to byłby rzeczywiście cud - złośliwie stwierdzę, że wiele diet nie bez powodu ma w swojej nazwie "cud". Bardzo adekwatna...

Co do własnych doświadczeń, od początku diety schudłam niewiele. Nie nawet kilogram. Ubyło centymetr tu, centymetr tam, buzia jakby wyszczuplała... czuję się jednak lżejsza i początkowe kiepskie samopoczucie powoli mija.